πρεπούμενος

-η, -ον, Ν

1. κατάλληλος, επιβαλλόμενος («έγιναν οι πρεπούμενες τελετές»)

2. (το ουδ. ως ουσ. και κυρίως στον πληθ.) το πρεπουμενο και τα πρεπούμενα

α) ό,τι αρμόζει ή δικαιωματικώς ανήκει σε κάποιον («τού 'δωσα το πρεπούμενο»)

β) το σωστό, το δίκαιο.

επίρρ...

πρεπούμενα

με τον τρόπο που ταιριάζει, πρεπόντως («πρεπούμενα σέ προβοδώ», Εφταλ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < πρέπω + κατάλ. -ούμενος τών μτχ. τών συνηρημένων ρ. (πρβλ. πετούμενα, μελλ-ούμενα)].